ســـــزاریــن 
امروزه حدود 25 درصد زایمانها به صورت سزارین صورت می گیرد ، که عبارتست از یک برش بر روی شکم و یک برش بر روی رحم و خروج جنین از این فضا . البته امروزه در برخی نقاط و بیمارستانهای ایران حتی آمار 50 درصد نیز گزارش شده است ولی چرا میزان سزارین این قدر بالا رفته است ؟ علل زیادی برای این سؤال وجود دارد و بارزترین علت آن پیشرفت پزشکی و تکنولوژی می باشد که برای مادر و جنین مفید واقع می شود ( در مواقعی که زایمان طبیعی برای مادر و یا جنین خطرناک است ) .
برای مثال خطرات عمل جراحی برای مادر خیلی کاهش یافته است ( به علت امکانات بی هوشی ، انتقال خون و آنتی بیوتیکها ) . مراقبتهای نوزادی نیز پیشرفت کرده و خطرات سزارین برای نوزاد نیز کاهش یافته است . همچنین روشهای بهتری برای تعیین سلامت جنین در حین دردهای زایمانی وجود دارند . بنابراین با مشاهدۀ علائم خطر برای جنین و یا مادر در حین دردهای زایمانی ، می توان فوراً او را سزارین نمود ، در حالی که این امکانات در 20 سال پیش وجود نداشت .
یک علت دیگر از منشاء پزشکان می باشد . متأسفانه برخی از پزشکان به خاطر این که ریسک یک زایمان مثلاً با دستگاه ( واکیوم و یا فورسپس ) را متحمل نشوند فوراً بیمار را سزارین می کنند و البته هزینۀ بیشتری نیز صورت می کنند . 
البته نا گفته نماند که خوش بختانه تعداد چنین پزشکانی بسیار اندک است .
علت دیگر افزایش تعداد سزارین ، خود بیماران هستند . متأسفانه برخی خانم ها سزارین را مثل یک پدیدۀ مد می پندارند و فکر می کنند که هر کس مدرن تر و یا امروزی تر است باید سزارین شود و حتی اصطلاحاتی مانند این که زایمان طبیعی یک نوع " توحش " است نیز گفته شده است . برخی هم فکر می کنند سزارین برای نوزادشان بهتر است ، چرا که " فشار " بر روی سر بچه وارد نمی شود . باید به چنین خانم هایی تذکر داد که همین فشاری که جنین تحمل می کند برای او حتی مفید هم هست چرا که با حالت مکشی که ایجاد می کند ریه های او را پاک می نماید . به همین علت است که نوزادان زایمان طبیعی مشکلات تنفسی کمتری نسبت به سزارینی ها دارند . از بابت فشار بر روی سر جنین نیز نباید نگران باشند چون استخوان های سر او به نحوی هستند که این فشار را به خوبی تحمل می کنند و هیچ عارضه ای برای نوزاد پیش نمی آورد ، مگر در مواردی که سر جنین نسبت به لگن مادر بزرگ باشد که در این مواقع سزارین برای مادر و جنین مفید و ضروری می باشد . حتی در یک تحقیق روشن شد بچه هایی که با روش طبیعی به دنیا آمده اند ، بهرۀ هوشی بالاتر دارند ( باهوش ترند ) . از نظر مد و مدرنی باید بدانید که امروزه در کشورهای پیشرفته زایمان طبیعی را یک " موفقیت بزرگ " برای زنان می دانند و سزارین را یک " شکست " تلقی می کنندد به طوری که کلوپ های حمایت از سزارینی ها تشکیل می شود تا آنها را از نظر روحی حمایت کنند چرا که معتقدند " قادر به کسب یک موفقیت بزرگ نشده اند " . از نظر پیشرفته بودن هم باید تذکر داد که با این که سزارین یک عمل پیشرفته می باشد ولی یک عمل جراحی بزرگی است که در صورتی که برای بیمار واجب نباشد اصلاً عاقلانه نیست . امروزه در آمریکا هیچ پزشکی نمی تواند بدون یک علت پزشکی قابل قبولی اقدام به سزارین بیمار کند و چیزی به عنوان " سزارین اختیاری " که ما در ایران داریم ، وجود ندارد . یعنی اگر چنین کاری را انجام دهند از نظر قوانین پزشکی توبیخ می شوند !

دلایل مورد قبول برای یک سزارین 

1- عدم تطابق سر جنین با لگن مادر : اغلب این گونه موارد در موقع دردهای زایمانی مشخص می شوند . به این ترتیب که با وجود انقباضات زایمانی، پیشرفت زایمان خوب نیست و یا این که در معاینه داخلی متوجه این عدم تطابق می شوند . البته موارد تنگی و یا اختلاف اندازۀ فاحش ، قبل از دردها و در یک معاینۀ دقیق داخلی که توسط ماما یا پزشکان در ماه آخر صورت می گیرد مشخص می شود . 
2- زجر جنین : زجر جنین به معنای تغییرات بارز در تعداد ضربان قلب جنین است که نشان دهنده این موضوع می باشد که میزان اکسیژن خون کافی نیست و مواد زاید خونش بیش از اندازه است . در این صورت معمولاً عمل سزارین به طور اورژانس انجام می شود .
3- طرز قرار گرفتن غیر عادی جنین : وضعیت طبیعی قرار گرفتن جنین به صورت سر به پایین و داخل لگن مادر است . اگر مثلاً جنین به صورت عرضی قرار گیرد امکان زایمان طبیعی وجود ندارد . در صورتی كه پاهای جنین داخل لگن مادر باشد ( سر او بالا باشد ) در برخی موارد امکان زایمان طبیعی وجود دارد ولی اغلب مواقع سزارین راه انتخابی است . 
4- مشكلات مربوط به جفت و بند ناف : اگر جدا شدن زود رس جفت صورت گیرد و یا جفت به جای این که در قسمت فوقانی رحم واقع شود ، بر روی دهانۀ رحم قرار گیرد ( جفت سرراهی ) ، بهترین روش زایمان همان سزارین می باشد . ممکن است در حین یک دورۀ دردهای طبیعی ، ناگهان بند ناف جنین به داخل مجرای زایمانی و جلوی سر جنین لیز بخورد . در چنین حالتی بند ناف بین سر جنین و لگن مادر تحت فشار قرار می گیرد و جریان خون و اکسیژن به جنین قطع می گردد . این مورد نیز از موارد سزارین اورژانس می باشد .
5- سزارین قبلی : قبلاً اعتقاد بر این بود که اگر کسی یک بار سزازین شد ، باید همیشه سزارین شود . البته در برخی بیماران این قانون هنوز هم حاکم است ولی امروزه اعتقاد بر این است که اگر علت سزارین قبلی در این حاملگی وجود ندارد ( مثلاً حاملگی قبلی جنین به طور عرضی قرار داشته ولی در این حاملگی جنین با سر قرار دارد ) و بیمار در یک بیمارستان مجهز قرار دارد می تواند تحت نظر یک متخصص زنان و زایمان ، زایمان طبیعی انجام دهد . باید بیماران تفهیم شوند که در صورتی که مورد منعی برای این اقدام وجود نداشته باشد ، زایمان طبیعی بسیار مطمئن تر و بی خطرتر از یک عمل جراحی بزرگی مثل سزارین می باشد . عوارض مربوط به مادر و جنین کاهش می یابد و یک فاکتور مهم دیگر یعنی هزینه نیز کاهش می یابد . هزینه یک زایمان طبیعی یک چهارم عمل سزارین می باشد . البته خانم هایی که قبلاً سزارین شده اند و برش روی رحمشان به صورت طولی انجام شده نمی توانند زایمان طبیعی داشته باشند . فقط خانم هایی که برش روی رحمشان عرضی بوده مورد منعی برای زایمان طبیعی ندارند ، می توانند به این فیض برسند . ( معمولاً برش روی شکم با برش روی رحم مطابقت دارد اما گاهی این طور نیست ، بنابراین داشتن پروندۀ پزشکی با قید نوع برش روی رحم الزامی است ) .
6- دخالتهای پزشکی بیش از اندازه در دوره دردهای زایمانی : مصرف داروهای مسکن زودتر از موقع و یا داروهای محرک انقباضات ( بیش از حد مجاز ) می تواند پیشرفت زایمان را کند نماید و به علت زایمان طول کشیده ، سزارین انجام شود . آمار نشان داده است که بیماران تحت نظر ماما کمتر سزارین می شوند . یکی از دلایل آن این است که ماماها کمتر از پزشکان از داروهای مختلف استفاده می کنند و علت دیگر این است که چون خود ماما نمی تواند عمل سزارین را انجام دهد ، سعی می کند تا جایی که برای بیمار و جنین ضرری نداشته باشد ، زایمان او را به صورت طبیعی انجام دهد .
7- جنین نارس و دیررس ( کمتر از 38 هفته و بیشتر از 42 هفته ) : چون جنین های نارس احتمالاً تحمل فشار زایمان طبیعی را نخواهند داشت و جنین های دیررس به علت درشتی و اشکال در خون رسانی آنها نیز دچار مشکل در زایمان طبیعی می شوند .
8- جنین های دارای مشکلات PH خون : جنين ها يي هم كه مشكلات ناشي از PH خون دارند بهتر است با روش سزارین متولد شوند چون به اندازۀ کافی قوی نیستند که زایمان طبیعی را تحمل کنند .
9- چند قـــلویی : گاهی زایمان دو قلوها به صورت طبیعی صورت می گیرد اما در اغلب موارد سزارین به عنوان بهترین راه انتخاب می شود . حاملگی های بیش از دو قلویی حتماً به صورت سزارین خاتمه می یابند .
10- موارد متفرقه : مانند عفونت هرپسی در ناحیه تناسلی ( نوعی عارضۀ تبخال مانند بسیار مسری که برای جنین خطرناک است ) ، فشار خون بالا ، تومورهای فیبروییدی ، بیماری قند ، ایدز مادر و دورۀ دردهای زایمانی که بسیار طول کشیده باشد از موارد دیگر سزارین می باشند . سابقۀ مرگ نوزاد ، سابقۀ نازایی و شکم اول مسن ( بیش از 35 سال ) نیز قابل ذکر هستند . 

عوارض ســزاریــن
با وجود پیشرفت های پزشکی و افزایش امنیت عمل جراحی ، با این حال یک سزارین ، خالی از خطر و عوارض نمی باشد .
عوارض مربوط به مادر : از خونریزیهای پس از عمل ، لخته های خونی ( که در برخی موارد بسیار خطرناک و حتی کشنده هستند ) ، عفونت و چسبندگی هایی در رحم و لوله ها و حتی روده ها ، عوارض بی هوشی و دردهای مربوط به بخیه ها ( در مقایسه با زایمان طبیعی که معمولاً فرد زایمان کرده ، از فردای زایمان می تواند راه رفتن و فعالیت عادی را از سر بگیرد در حالی که خانمی که سزارین شده تا چندین روز از دردهای شکمی و محل بخیه ها شاکی است ) .
عوارض مربوط به جنین : یرقان و مشکلات تنفسی .
البته منظور این است که احتمال بروز این مشکلا در نوزادان سزارینی بیشتر از نوزادان زایمان طبیعی است نه اینکه حتماً در هر نوزادی که با روش سزارین به دنیا می آید ، این مشکلات نیز پیش می آید .
فشاری که در حین زایمان طبیعی به قفسۀ سینۀ نوزاد وارد می شود کمک زیادی به تمیز کردن ریه های او از ترشحات و مایعات می کند که برقراری یک فعالیت تنفسی عادی را برای نوزاد ایجاد می کند . البته باز هم باید تأکید نمود در صورتی که ماما یا پزشکتان تشخیص دهد که عمل سزارین برای شما و نوزادتان مفیدتر است باید سزارین انجام شود و عوارض آن با عوارض مربوط به یک زایمان طبیعی مشکل باید سنجیده شود و هر کدام برای شما مفیدتر است انتخاب گردد .

چه اتفاقاتی در حین ســـــزاریـــن رخ می دهد ؟
عمل سزارین یک عمل جراحی بزرگ است . قبل از عمل شکم شما شسته می شود موهای روی آن اصلاح می شود و یک سوند ادراری در مثانه شما کار گذاشته می شود ( تا که مثانه خالی بماند ) و یک سرم به شما وصل می شود تا مایعات و داروهای لازمه از آن طریق بشما رسانده شود . روی تخت اطاق عمل می خوابید و بیهوشتان می کنند . قبل از بیهوشی ، پارچه های استریل مخصوصی روی شکمتان پهن می شود و شکمتان با مواد ضد عفونی کننده شسته می شود . البته در برخی از بیمارستان ها و بعضی از پزشکان ، بیهوشی کامل نمی دهند و نوعی بی حسی ایجاد می کنند که از کمر به پایین بی حس می شوید بدون این که بخواب بروید . در این صورت می توانید به دنیا آمدن نوزادتان را هم ببینید ! عوارض و فواید این نوع بیهوشی و این که امکان اجرای آن هست یا نه را از پزشکان سؤال کنید . البته اغلب موارد به همان صورت بیهوشی عمومی صورت می گیرد . سپس یک برش بر روی جدار شکم ( همۀ لایه های آن ) و یک برش هم بر روی رحم ایجاد می شود . معمولاً هر دو این برش ها به صورت عرضی صورت می گیرد که هم زودتر ترمیم می شود و هم خونریزی کمتری دارد . مرحلۀ بعد ، تولد نوزاد است که معمولاً در همان دقایق اول جراحی صورت می گیرد . سپس خارج نمودن جفت که از همان شکاف صورت می گیرد و در نهایت شکافهای ایجاد شده بخیه زده می شود که این مرحله طولانی ترین بخش عمل می باشد . بخیه های داخلی کشیدنی نیستند ولی بخیه های روی پوست معمولاً از نوع کشیدنی هستند که از یک تا دو هفته پس از زایمان باید آنها را کشید ( البته گاهی هم از نوع جذب شدنی می باشند ) .
پس از عمل جراحی ، شما را به قسمت دیگری در همان بخش اطاق منتقل می کنند . در اینجا ممکن است چند ساعتی بمانید و فشار خون ، نبض ، درجه حرارت و خونریزی رحمی شما مرتب کنترل می شود . داروهای لازم برای جمع شدن رحمتان و آنتی بیوتیک از طریق همان سرمی که در ابتدا به شما وصل شد تجویز می گردد . در صورتی که درد شدیدی دارید حتماً به پرستار آن قسمت اطلاع دهید تا در صورت امکان به شما مسکن تزریق کنند ( که معمولاً صورت می گیرد ) . پس از چند ساعت به بخش منتقل می شوید ولی حداقل زودتر از 8 ساعت نباید از تختتان خارج شوید ، که البته خودتان هم احتمالاً تمایل و توانایی آنرا هم ندارید ، چرا که نشستن تنها هم زحمت زیادی برایتان دارد ، چه برسد به بلند شدن و راه رفتن . با این حال باید بالاخره دردها را تحمل کنید و راه بروید ، چرا که راه رفتن عمل ترمیم را تسریع می کند و از تجمع گاز در روده هایتان جلوگیری می نماید .
سوند ادراری شما معمولاً تا روز بعد خارج می گردد ( شاید هم همان روز ) ، ولی سرمتان ممکن است 2 یا 3 روزی باقی بماند . یکی دو روز پس از سزارین ، عمل روده هایتان بطور عادی برمی گردند و حرکات آنها و تولید گاز می تواند برای شما ناراحت کننده باشد . اگر این مشکل را داشتید به پزشکتان اطلاع دهید تا با تجویز برخی داروها و یا حتی تنقیه به شما کمک کند .