ميخك
نامهاي ديگر : قرنفل (قرنفول )
نام لاتين : Clove tree
خاصيت درماني : بادشكن ، ضدقي ، مقوي معده و ضد آشفتگي و تهوع است . و تب بر ، كرم كش ، قاعده آور و تونيك و مقوي است .ميخك به عنوان يك كمك براي معالجه بيماري هاي شريان تجويز مي شود و محرك و تهييج كننده فعاليت جهاز هاضمه است. براي معالجه اسهال و دل درد اطفال توصيه مي شود .براي وبا نافع است .حالت قي و استفراغ بعد از غذا را رفع مي كند . در مالايا علاوه بر اينكه از ميخك به عنوان ادويه براي معطر كردن غذا استفاده مي شود ، معمولاً براي تقويت زنان پس از دوره زايمان مي دهند و به صورت ضماد براي رفع سر درد به كار مي برند و به صورت گرد به كمر زن پس از زايمان و تولد نوزاد مي مالند و براي رفع دندان درد نيز به كار مي رود . از اسانس آن براي بي حسي هاي موضعي استفاده مي شود و آن را به موضع مي مالند . اسانس آن به صورتي كه از تقطير غنچه ها به دست مي آيد تحريك كننده پوست است ودر اندونزي آن را با روغن چرب مناسبي مخلوط كرده براي مواضع روماتيسمي يا به رانهاي بيماران مبتلا به بري بري مي مالند.
در بعضي موارد اسانس خالص را كمي در چاي يا مشروب غير الكلي ديگري مخلوط كرده و براي رفع كمر درد مي خورند.
از نظر طبيعت غنچه هاي ميخك طبق نظر اطباي سنتي ايراني خيلي گرم و خشك است .معتقدند كه خواص آن عبارت است از فرح افزا ون مقوي دماغ ، ذهن و فكر مي باشد . سردرد سرد را رفع مي كند و براي فلج و لقوه و سكته و باز كردن گرفتگي ها وانسداد دماغي و ساير امراض سرد و تر سوداوي دماغي و اعصاب نافع است . براي اشخاصي كه سودا در مزاج آنها غالب باشد به هر شكلي مايع ودم كخرده يا گرد خيسانده مفيد است . به تنهايي يا با ادويه مناسب براي تقويت لثه ها و رفع درد دندان سرد و رفع بد بويي دهان مفيد است .جويدن آن براي خوشبويي دهان موثر مي باشد . ماليدن آن براي تقويت ديد چشم مفيد است . خوردن آن براي رفع سرفه سرد و تر و تنگي نفس كهنه ، رطوبي ، خفقان سرد و رفع وحشت ، خوف و وسواس نافع مي باشد .
خوردن آن مقوي معده ، هاضمه ، روده ها ، كبد ، طحال ، رحم و براي افزايش نيروي جنسي سرد مزاجان مفيد است . ضمناً براي قي و آشفتگي و سكسكه و تحليل بادهاي غليظ و رفع استسقاي عمومي و قطره قطره ادرار كردن و بيماري هاي سرد رحم به صورت خوردن و شياف در مهبل نافع مي باشد . خوردن 2 گرم آن با شير تازه مشروط به اينكه تا چند روز ادامه داده شود براي تقويت نيروي جنسي سرد مزاجان موثر است وخوردن 4 گرم از آن به طور مرتب در دوران پاكي بعد از قاعدگي در زنان باعث گرم شدن و تقويت رحم و آبستن شدن مي باشد . ماليدن جويده آن با آب دهان بر قضيب در موقع هم بستري موجب تلذذ طرفين است . مضر كليه و روده ها در گرم مزاجان است از اين نظر بايد با صمغ عربي خورده شود . مقدار خوراك آن تا 5 گرم است . جانشي آن از نظر خواص هم وزن آن دارچين و نصب وزن آن بسباسه و نصف وزن آن فرنجمشك است .در مصارف داخلي دم كرده 10-1 گرم ميخك ساييده در هزار گرم آب بتدريج خورده مي شود و گرد آن 2-5/0 گرم مصرف مي شود.
تركيبات :
ميخك داراي مقدار قابل ملاحظه اي اسانس روغني فرار است .مقدار اسانس كه از طريق تقطير گرفته مي شود از غنچه هاي ميخك در حدود 16 درصد و از ساقه هاي درخت ميخك 6-4 درصد واز برگهاي درخت ميخك در حدود 2 درصد مي باشد .
اسانس ميخك در صنعت عطر سازي و براي معطر كردن صابونها و در تهيه خمير دندان براي معطر كردن آن ودر تهيه محلولهاي شست شوي دهان به كار مي رود. اسانس ميخك داراي 90-80 درصد ماده اوژنول است . اوژنول ماده است بي رنگ ، معطر و روغني به فرمول خام C1.H12O2 كه بر طبق يكي از روشهاي صنعتي به عنوان پايه ساختمان وانيلين صنعتي يا وانيلين مصنوعي به كار مي رود كه از نظر عطر و خواص جانشين وانيلين طبيعي است .
در گزارش بررسي هاي ديگري تركيبات شيميايي ميخك چنين بيان مي شود :
اسانس ميخك كه در حدود 5/15 درصد وزن غنچه را تشكيل مي دهد داراي حدود 92 درصد اوژنول ، مقدار كمي از مواد آستيل اوژنول كاربوفيلن و فورفورال مي باشد .
مقدار اوژنول در اسانس غنچه ها متغير و از 85-50 درصد است . اوژنول ماده ضد عفوني كنند غير سمي است . و به علاوه اسانس داراي آستيل اوژنول و انواع آلفا و بتا از سسكي ترپن ،كاريوفيلن ، اوژنين ، كاريوفيلين ، وانيلين ، گالوتانيك اسيد و كلسيم اكسالات است .
اشكال دارويي : غنچه
مشخصات:
درختچه اي است كوچك مخروطي با برگهاي هميشه سبز و نا خزان ، متقابل بيضي ، نوك تيز و كمي موجدار بلندي درختچه 12-10 متر است . رنگ سبز تيره زيبايي برگها با رنگ صورتي برگهاي جوان و رنگ قرمز دمبرگهاي برگها هماهنگي بسيار دارد و منظره زيبايي به درخت ميخك مي دهد .
طول هر غنچه در حدود 5/1-1 سانتي متر است . غنچه هاي درخت ميخك بي درنگ پس از باز شدن غنچه ها  ، بايد چيده وخشك شود . درخت ميخك بومي جزاير ملوكي و شرق اندونزي واقيانوسه است ولي امروزه در ساير مناطق نيز براي زيبايي درختچه و گلهايش پرورش داده مي شود . در ايران نيزبه عنوان گياه زينتي و زيباي گلخانه يا در اطاقها كه از سرما محفوظ باشد پرورش داده مي شود.
تكثير درخت ميخك از طريق كشت بذر آن در خزانه صورت ميگيرد و 6-4 هفته طول مي كشد كه جوانه بزند .نهالهاي ميخكخ را معمولاً در دو سالگي به بيرون در هواي آزاد منتقل مي كنند و فواصل درختچه هاي 6*6 متر گرفته مي شود . اولين محصول ميخك در 8-6 سالگي برداشت مي شود و محصول درختچه مرتباً تا 25-20 سالگي افزوده مي شود تا وقتي كه به طور متوسط از هر درخت در حدود 4 كيلوگرم ميخك خشك به دست آيد . درخت ميخك در خاكهاي عميق با زهكش خوب مناطق حاره در ارتفاعات 900-700 متر از سطح دريا خوب رشدمي كند و بايد در محلي كاشته شود كه از باد محفوظ باشد و متوسط بارندگي منطقه از 2500 ميلي متر در سال كمتر نباشد . وقتي كه شكوفه ها به رنگ صورتي و به طول حدود 5/1 سانتي متر شدند چيده مي شوند . در مناطق مساعد معمولاً دو محصول در سال برداشت مي شود .
نام علمي :Syzygium aromaticum (L.)Merr & Perry از خانواده Myrtaceae

  - كلمه clove از لغت Clou فرانسوي منشا مي گيرد و يا بالعكس clou به معناي ميخ است ، زيرا غنچه هاي خشك شده اين درختچه كه مصرف طبي و ادويه اي دارد به شكل ميخ كوچك است .

  - براي تهيه عرق ميخك به ترتيب زير عمل شود:ميخك نرم ساييده يك واحد ، برگ گل سرخ ساييده شده 5/1 واحد ، برگ گاو زبان نرم ساييده 5/1 واحد ، همه را در گلاب 24ساعت بخيسانند و پس از آن ، آن را تقطير نمايند و به قدر احتياج بنوشند ، براي تقويت اعضاي داخلي ، معده ، كبد ، هاضمه و رفع بادها ، سموم و تعديل اخلاط و بيماري هاي سرد بسيار نافع است .
براي تهيه نوشابه طي آن به ترتيب زير عمل شود : ( روغن غير صنعتي و خانگي )
ميخك ساييده يك واحد ، آب انارين (انار ترش و شيرين ) 16 واحد ، عسل يك واحد ، در شيشه كنند وسر آن را بسته در محل گرمي بگذارند و پس از يك هفته بيرون آورند آماده مصرف است واگر آن را با شكر مخلوط كرده قوام آورند شربت آن براي مرض سرد بسيار نافع است .

  - در اندونزي ميخك را به نسبت به قسمت ميخك ساييده شود و 2 قسمت توتون داخل توتون سيگار كرده و در سيگارهايي كه با دست مي پيچند مصرف و دود مي كنند ، نام اين سيگار كرتك است . اين سيگارها در موقع كشيدن علاوه بر عطر دلپذيري كه دارد ، ترق ترق صدا مي كند و جالب است و درحال حاضر نيمي از محصول ميخك براي تهيه سيگارهاي كرتك داخل توتون مي شود .
  -در اسناد و مدارك طب سنتي مشرق زمين اولين نشانه هاي شناخت درخت ميخك به دوران امپراطوري HAN در چين بر مي خورد ( سه قرن قبل از ميلاد مسيح ) و با نام « ادويه زبان جوجه » نام برده شده است و بعد از ميلاد در اروپا به صورت يك گياه شناخته شده بوده است.